Dit schrijfstukje verscheen precies acht jaar geleden, 21 mei 2013, op weblog De Veluwenaar. Het gaat over het volgen van je herdershart door gehoor te geven aan de natuurlijke gang en behoefte van je schapen. Omdat ik zelf niet meer goed met de computer kan werken krijg ik wat hulp bij het plaatsen van verhaaltjes en het lezen van reacties. Ik hoop met deze “nevelflarden” nog een mooie appelboom te planten!
Wat bofte ik zeg..! Onlangs werd ik door mijn schoonzusje Beertje opgebeld met de subtiele vraag wat voor schoenmaat ik had. Ze vertelde er gelijk bij dat ze een paar kousen voor me wilde gaan breien, en vroeg of ik de kleur blauw mooi vond. Uiteraard ging ik hier spontaan op in, want een ieder die veel wandelt of heel veel loopt, kan weten hoe belangrijk in deze het dragen van een goede kwaliteit goed passende sokken is..! En gezien de kwaliteit van de door haar handen vervaardigde producten mij wel bekend is, verheugde ik me er terstond op. Na samen enkele praktische gegevens uitgewisseld te hebben, beloofde ze mij om de kousen binnen korte tijd te gaan breien en zodra ze af waren, te zullen komen brengen. Die afspraak heeft ze gehouden…!
Vanmorgen scheen de zon, en leek het een echte lentedag te worden. Ik besloot mijn jas aan de kapstok te laten hangen, en mijn groene kieltje aan te trekken. Daar paste mooi mijn blauwe kousen bij, zo meende ik. Waarmee mijn simpel uitziende lentetooi compleet was.
Maar nauwelijks op pad zijnde met de kudde schapen, kwam Axel van de Weijer ons enthousiast tegemoet fietsen. Axel is dol op dieren en zijn passie is het fotograferen van allerlei diersoorten. Ook hij werd vanmorgen al vroeg door de lentezon gewekt en door haar warme stralen naar buiten gewenkt. Bij het zien van de lammeren die ook mee op pad waren en vrolijk tussen de grote schapen in huppelden, wist Axel niet hoe snel hij zijn camera uit zijn fietstas tevoorschijn moest halen..!
En met de schapen en de vrolijk dartelende lammetjes, bleken ook mijn blauwe kousen op de kiek te zijn komen staan..!
Onderwijl smulden onze lammeren van de spaarzame groene grassprietjes die ze hier en daar in het bos aantroffen. Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar het artikel van journalist Bas den Hond, dat ik onlangs in De Trouw had gelezen, waarin hij de Joodse filosoof Yoram Hazony aanhaalde, die daarin op filosofische wijze de ethiek van een herder beschreef. ‘Herders doen wat de bedoeling is: ‘Zelf op zoek gaan naar wat goed en waar is’. Deze uitspraak zet ons tot nadenken. Maar een ding is zeker; iedere herder, die ervaring heeft met het hoeden van een kudde schapen, zal de essentie en de diepere gedachte daarachter begrijpen en doorgronden.
In gedachten verzonken trok ik verder met de kudde schaapjes. Peinzend vroeg ik me af, hoe het toch mogelijk kon zijn, dat bepaalde mensen proberen jou daarvan te weerhouden…! Ware het zo, dan nog volgde de herder zijn herdershart door gehoor te geven aan de natuurlijke gang en behoefte van zijn schapen. Immers; anders zou de herder geen herder zijn…!
Yoram Hazony heeft het wezenlijke van het herderschap dan ook treffend verwoord, waar hij schrijft dat de herder zelf op zoek gaat, naar wat goed [voor zijn schapen] is en waar.
